Pudełka - szkatułki  na wspomnienia

 

            Pierwsza wiarygodna wzmianka o Feistritz pochodzi z 1170 roku , kiedy to "Gerhard von Glizenvelt" przekazał folwark "Vustritzowi" klasztorowi Admont. Zamek Feistritz powstał prawdopodobnie w połowie XII w. i należał do łańcucha fortyfikacji obronnych, które miały utrudnić wtargnięcie na teren Austrii od wschodu. Od 1556 r. służył za schronienie okolicznej ludności podczas wojen z Turkami i Kurucami. Właściciele zamku zmieniali sie dość często, ale przez pewien czas był w posiadaniu polskiej arystokracji. W 1815 zamek nabył nabył przemysłowiec, późniejszy baron Josef von Dietrich, który dokonał kolejnej przebudowy zamku i otaczającego go parku w duchu romantyzmu. Na poddaszu stworzył scenę teatralną zaprojektowaną przez architekta Josepha Kornhäusela. Umieścił tu również swą kolekcję uzbrojenia nabytą w Norymberdze oraz szereg różnorodnych dzieł sztuki. Po jego śmierci zamek wraz z innymi dobrami odziedziczył jego jedyny wnuk, książę Józef Maria Sułkowski. Do jego pełnoletniości (1870) majątkiem zarządzał ojciec, Ludwik Sułkowski – VI książę bielski. Młody Sułkowski utracił kontrolę nad majątkiem za sprawą drugiej żony, sopranistki Idy Jäger, która w 1883 r. doprowadziła podstępem do ubezwłasnowolnienia małżonka i odosobnienia go w zakładzie psychiatrycznym Döbling pod Wiedniem. Książę, po ucieczce z zakładu (1889), próbował doprowadzić do unieważnienia związku, jednak doszło jedynie do separacji i podziału majątku. Prawo użytkowania zamku w Feistritz przyznano sądownie książęcej małżonce i ich córce, Idzie Róży. Wtedy też doszło do pierwszych wysprzedaży zamkowej kolekcji w czym pomagał księżnej hrabia Hans Wilczek. Po 1899 r. Ida doprowadziła do ponownego ubezwłasnowolnienia księcia i wyprowadziła się do rodzinnego Bonn zostawiając zamek córce. Zmarła w 1916 r., a cztery lata później zmarł również książę Józef Maria Sułkowski, który został pochowany w kaplicy na cmentarzu w Feistritz. Córka szybko zbankrutowała i zamek wraz z wyposażeniem nabył bankier Maximilian Mautner, który w roku 1923 i 1924 doprowadził do dalszej wysprzedaży pozostałości po wielkiej kolekcji Dietricha i Sułkowskich. Obiekty zostały wystawione na sprzedaż podczas kilku aukcji w Dorotheum. Nowy właściciel zamku dokonał kolejnej jego przebudowy wyposażając wnętrza w rozmaite, architektoniczne zabytki z kamienia i drewna. W 1938 r. zmuszony do emigracji udał się do Stanów Zjednoczonych, a zamek został objęty tymczasową administracją. Kolejnymi jego właścicielami zostali Ernst Mahla i Reinhard Thurnwald. W 1945 r. zamek został uchroniony przed zniszczeniem przez sowieckich żołnierzy i służył jako wojskowe kasyno. Do 1955 r. zostawał pod zarządem władz rosyjskiej strefy okupacyjnej, a następnie wrócił do poprzednich właścicieli. W 1965 r. nabył go austriacki przemysłowiec Henry Reichhold, który doprowadził do kolejnej renowacji obiektu i ponownie wyposażył go w zabytki sztuki i rzemiosła. Teraz był on miejscem wypoczynku dla dyrektorów jego firmy chemicznej. W zamku do dzisiaj zamieszkuje rodzina Reichhold, która organizuje tu seminaria naukowe, kursy, koncerty i festiwale muzyczne.

          Zamek Wartenstein  znajduje sie w miejscowości Raach w dzielnicy Neunkirchen w południowej części Dolnej Austrii.Oryginalna konstrukcja pochodzi z XII wieku i obejmowała tylko basztę , Palas , kaplicę i mały dziedziniec. Pierwsza rozbudowa obiektu miała miejsce w połowie XIII wieku. Pierwszymi panami na zamku byli Hermannus de Wartenstein, o którym po raz pierwszy wspomniano w dokumencie około 1190 roku oraz Ministeriale Chunradus de Wartentaine, o którym wspomniano w dokumencie z 1220 roku. W 1287 roku zamek nabył Heinrich von Stubenberg. Jego następcą został właściciel Erchengerus de Wartenstein.W XIV wieku zamek przeszedł w ręce władcy i był kilkakrotnie w zastawie do XV wieku, m.in. przez Leopolda III. Do hrabiów Cilli . Około 1470 cesarz Fryderyk III. Po tym, jak król węgierski Maciej Korwin przejął zamek w 1487 r. bez walki, po jego śmierci w 1490 r . powrócił on w ręce Habsburgów .W 1529 r. zamek Wartenstein został zniszczony podczas pierwszego tureckiego oblężenia Wiednia . Cały majątek Wartensteinów kupił w 1609 roku Georg Bernhard von Urschenbeck , który od 1547 roku był dzierżawcą kompleksu zamkowego . Następnie w latach czterdziestych XVII wieku miały miejsce gruntowne remonty za nowego właściciela Georga Andreasa von Petschowitz (również Petschowitsch).W 1720 roku kompleks kupili neapolitańscy hrabiowie Stella, a następnie rodzina Caracciolo . Nie mieszkali tu jednak, a zamek został zdewastowany przez Francuzów w 1809 roku, tak że Wartenstein był już w znacznej ruinie, gdy został kupiony przez Liechtensteinów w 1870 roku . Franciszka księżna von und zu Liechtenstein zorganizowała remont kompleksu w duchu romantyzmu.W kwietniu 1945 r. pod zamek przesunął się front rosyjsko-niemiecki; został poważnie uszkodzony w walce. W 1957 roku szwedzki przemysłowiec Axel Leonard Wenner-Gren kupił go od Liechtensteinów i zadedykował swojej Fundacji Badań Antropologicznych Wenner-Gren w Nowym Jorku, dla której został odrestaurowany i ponownie zmodernizowany. Dziś zamek Wartenstein jest własnością prywatną.