Zamek Eibenstein to ruiny na wzgórzu w Eibenstein w powiecie Waidhofen an der Thaya w Dolnej Austrii . Zamek wzmiankowany jest w dokumentach z około 1194 roku (Rivin i Leopold von Iwenstein) i do 1543 roku należał do rodziny Eibensteinów jako posiadaczy lenna rycerskiego.Od 1192 do 1194 był siedzibą Riwina i Leopolda de Iwenstein, ministrów hrabiów Pernegg. Zamek, który pierwotnie składał się z solidnego domu i kaplicy, był w późnym średniowieczu kilkakrotnie przebudowywany i rozbudowywany o podzamcze z wieżą. W średniowieczu zabezpieczał przeprawę przez Thaya i był częścią łańcucha zamków  pomiędzy fortecami Drosendorf i Raabs, które miały zapobiec lub przynajmniej skomplikować najazdy z Czech w XII i XIII wieku. W XVI wieku Eibenstein już dawno stracił znaczenie militarne i z powodu braku opieki popadł w ruinę, ale w pierwszej połowie XVII wieku nadal służył jako dom dla kilku biednych ludzi. Obecnym właścicielem ruin jest gmina Eibenstein.

   Ruiny Eibensteina to jeden z tych austriackich zamków, które według legendy były „zamkami templariuszy”, choć historycznie udowodniono, że templariusze, których zakon został rozwiązany w 1312 roku, nigdy nie zamieszkiwali Waldviertel. W kilku legendach ostatnim właścicielem zamku Eibenstein był templariusz, który przez długi czas potrafił oszukać swoich wrogów podstępem polegającym na odwrotnie przybitych podkowach konia, co uniemożliwiało zorientowanie się, czy rycerz jest w zamku, czy właśnie go opuścił. Według tej legendy, ostatnim właścicielem Eibensteina był templariusz, który „wyróżniał się” szczególnie okrutnymi i bezbożnymi zniewagami, w tym piciem ludzkiej krwi w celu zachowania młodości i uczestnictwem w orgiach w domu templariuszy, który miał znajdować się w Drosendorfie. Kiedy rycerz brał udział w takiej orgii, jego zamek został zaatakowany przez oburzonych chłopów i podpalony i zniszczony. 

 Wysoko w północno-zachodniej części Waldviertel, w pobliżu granicy z Czechami, w najwyższym punkcie najstarszego miasta piwowarskiego Austrii, znajduje się renesansowy zamek Weitra.

Zamek kryje tysiącletnią historię. Między 1201 a 1208 rokiem Hadmar II. zakłada miasto i buduje zamek. Był wielokrotnie oblegany, np. dwukrotnie przez husytów ,w 1426 i 1431 r.,czy przez Węgrów w 1486 r. W 1508 r. majątek przejmuje Władysław z Pragi . W tym czasie Weitra staje się jednym z największych i najbogatszych miast ówczesnego Waldviertel. W 1581 r. cesarz habsburski Rudolf II. miasto i majątek przekazuje Wolfowi Rumpfowi z Wiehlroß , który kazał przebudować zamek według planów cesarskiego mistrza budowlanego Pietro Ferrabosco. Ferrabosco, który również zbudował Schallburg w Wiedniu, przekształca stare mury we wspaniały renesansowy zamek .Prace budowlane trwały do ​​1606 roku. Częściowo zbudowano fundamenty starego Kuenringerburga. Po pożarach w latach 1747 i 1757 do wąskich boków dachu dobudowano barokowe szczyty wolutowe. 

   Po śmierci Rumpfa zamek przeszedł w ręce hrabiów Fürstenbergów i jest w ich posiadaniu do dziś.  Pożary i wojny pozostawiły na zamku widoczne ślady, zamek i dwór bardzo ucierpiały na skutek II wojny światowej. Całkowite zdewastowanie zamku tuż po zakończeniu wojny przez sowieckie wojska okupacyjne to absolutny minus. Zamek został uratowany przed upadkiem znacznymi kosztami finansowymi. 

  Zamek składa się z masywnej czworobocznej budowli, której po północnej stronie podłużnej dominuje wieża. Cztery barokowe szczyty i trzykondygnacyjne arkady ożywiają dziedziniec renesansową fontanną . Kolumny arkadowe zdobią głowy lwów, muszle i stylizowane miecze – symbole miasta Santiago de Compostela . Wielkim Mistrzem zakonu rycerskiego o tej samej nazwie był Wolf Rumpf z Wiehlroß . 

Dzięki swoim eksponatom i dziełom sztuki muzeum zamkowe przenosi do bogatej historii z czasów Kuenringów i Fürstenbergów . W tym samym czasie można poznać tajniki rzemiosła Waldviertel , historię gospodarki regionalnej, a także budownictwo dworskie i cywilne. Stała ekspozycja w  muzeum browarnictwa poświęcona jest tradycji piwowarskiej Weitry, która istnieje od 1321 roku. Liczne zabytki i narzędzia browarnictwa, ale także skarby kolekcjonerskie z prywatnych kolekcji oraz gromadzone przez lata „relikwie piwa” dają żywy obraz wielowiekowej tradycji piwowarskiej. Z zamkowej wieży roztacza się oszałamiający widok rozciągający się od miasta Weitra ze średniowiecznymi murami miejskimi poza granice kraju.

                 Zamek Heidenreichstein znajduje się na skalistym urwisku, które tylko nieznacznie góruje nad okolicą.Same fosy, wieże i wysokie mury sygnalizują gotowość do obrony.

Do zamku można dostać się dwoma mostami zwodzonymi i renesansową bramą. Okrągłe wieże narożne mają spiczasty, stożkowy dach. Krenelaż największej wieży chroni wystający dach. Wysoka baszta jest najstarszą częścią kompleksu zamkowego i prawdopodobnie została zbudowana około 1160 roku, podczas gdy większość budynków gospodarczych powstała dopiero między XV a XVI wiekiem.W większości gotycka więźba dachowa z łamanymi belkami jest spięta rzeźbionymi drewnianymi gwoździami, dach nadal pokryty jest gontem. Wyposażenie pochodzi z różnych epok, niektóre stoły i skrzynie pochodzą jeszcze z okresu gotyku, zachowały się także stare zbroje i broń.

Podobnie jak duża część północnego Waldviertel w Dolnej Austrii , obszar wokół Heidenreichstein był  częścią Cesarstwa w późnym średniowieczu i należał do hrabiów Raabs , którzy byli również pierwszymi burgrabiami Norymbergi w latach 1105-1191 .Założenie zamku i miasta prawdopodobnie miało miejsce w latach 1180-1190 przez ich wasala Heidenreicha, syna Wolfkera von Eggenburg, należącego do rodu burgrabiego Gars-Eggenburg.Zadaniem zamku było zabezpieczenie dwóch ważnych dróg krajowych do Czech.Już w 1205 roku brat Heidenreicha nazywał siebie Otto von Heidenreichstein w dokumencie, który zawiera również pierwszą pisemną wzmiankę o zamku.

Zamek i związany z nim majątek do dziś należą do rodziny Kinskich.Heidenreichstein to jedna z niewielu arystokratycznych rezydencji w Waldviertel, które nie zostały splądrowane i zdewastowane w 1945 roku.Jest to również jeden z nielicznych austriackich zamków, które nadal są zamieszkane przez cały rok, choć właściciele wycofali się do oficyn na podzamczu, które są łatwiejsze do ogrzania.Warownię można zwiedzać jako muzeum zamkowe w cieplejszych miesiącach roku. Latem na zewnętrznym dziedzińcu odbywają się przedstawienia teatralne.Zamek Heidenreichstein jest częściowo otwarty dla zwiedzających.