Miejscowość Karpniki położona u stóp Gór Sokolich wzmiankowana jest po raz pierwszy w XIV w. Górzyste ukształtowanie terenu i okoliczne wzgórza stanowią malowniczą scenerię dla Zamku Karpniki, który swoją historią sięga wieku XV i związany jest ze znakomitymi rodami śląskimi. Jednym z pierwszych właścicieli obiektu warownego otoczonego fosą był Cunze von Predel. W 1476r. posiadłość przeszła w posiadanie znamienitego rodu Schaffgotschów, a Hans Schoff zwany Gotsche był pierwszym z rodu, który został właścicielem dóbr karpnickich. Oprócz Karpnik posiadał również okoliczne majątki Kamienica oraz Chojnik. W rękach Schaffgotschów dobra pozostawały do 1580 r. Zamek następnie wielokrotnie zmieniał właścicieli, aż w 1725r. ród von Schaffgotsch na nowo przejmuje majątek. Po bezdzietnej śmierci Grafa Franza Wilhelma von Schaffgotsch w 1774r. dobra karpnickie przeszły pod zarząd królewskiej administracji, a trzy lata później w lutym 1777r. krzeszowskiego klasztoru cystersów. W 1784r. majątek odkupił Graf Friedrich Wilhelm von Reden, a trzy lata później w 1787r. jako właściciel wzmiankowany jest Karl Georg Heinrich Graf von Hoym, który w 1789r. odsprzedał posiadłość Casparowi Conradowi z rodu von Zedlitz.W rękach tego rodu dobra karpnickie pozostały do 1822r, kiedy to ostatni właściciel Freiherr Otto von Zedlitz und Neukirch odsprzedał majątek bratu króla pruskiego księciu Wilhelmowi von Preussen i jego małżonce księżnej Mariannie. To właśnie rodzina Hohenzollernów rozsławiła posiadłość i w największym stopniu wpłynęła na obecny kształt budowli.
Po śmierci księcia Wilhelma w 1851r. posiadłość przeszła na własność starszej z córek księżniczki Elisabeth, która od 1836r. była małżonką księcia Karla von Hessen. W pałacu tętniło życie towarzyskie, a spośród utytułowanych gości wymienić można m.in. niemiecką rodzinę królewską, wielkie księżne rosyjskie Olgę i Aleksandrę Teodorownę, wielkiego księcia Mikołaja (późniejszego cara), licznych przedstawicieli arystokracji: Reussów, Radziwiłłów, księcia Wołkońskiego, Klaudynę z Działyńskich Potocką. Z okazji tych wizyt organizowano bale, koncerty i przedstawienia teatralne. Majątek pozostał w rękach dynastii heskiej jako własność prywatna do 1945r. Podczas II Wojny Światowej zamek był jednym z miejsc stworzonych przez przez Günthera Grundmanna, okręgowego konserwatora zabytków Dolnego Śląska, w którym urządzono składnicę muzealną. Tu także, w obawie przed bombardowaniami, przeniósł z Darmstadtu kolekcje dzieł sztuki ostatni właściciel Karpnik, książę Ludwig von Hessen und bei Rhein. Wśród zgromadzonych tu dzieł znajdowała się również „Madonna burmistrza Meyera”, XVI-wieczny obraz pędzla Hansa Holbeina młodszego. Od stycznia 1945 r. kolekcje przewożone były w głąb Niemiec i ukrywane przed nadciągającą Armią Radziecką.
W 2009 r. zamek wraz z parkiem i przyległym terenem zakupiła deweloperska spółka, która za zadanie postawiła sobie jego rewitalizację i przywrócenie do dawnej świetności.
Prezydent RP nadał obiektowi tytuł Pomnika Historii, który jest najwyższą formą uznania dla zabytku.
Bogata historia tego miejsca odczuwalna jest na każdym kroku, a pobyt w tym miejscu sam w sobie jest atrakcją. Świadectwa przeszłości odrestaurowane z niezwykłą dbałością o detale tworzą niezwykły klimat minionych epok. Restauracja w średniowiecznych, najstarszych pomieszczeniach zamku, ślady przepychu renesansowej rezydencji, barokowa reprezentacyjna klatka schodowa oraz neogotyckie dekoracje tworzą niezwykłą oprawę każdego pobytu.
