Pałac Jedlinka 

Obiekt wybudowany na początku XVII w. jako barokowy dwór.W historii pałacu pozytywnie zapisało się nazwisko Carla Kristera. W 1861 roku obiekt staje się własnością tego przemysłowca i finansisty. Carl dorobił się bowiem poważnych pieniędzy na produkcji porcelany. Nabywając pałac Carl ma własną wizję jak ma wyglądać to miejsce. Niezwłocznie zabiera się do rozebrania barokowej budowli, i to do fundamentów, by wznieść pałac w stylu klasycystycznym.Wspaniałym gospodarzem była też rodzina Böhm. Gustaw Böhm kupuje majątek w 1889 roku.W rękach rodziny Böhm majątek pozostaje aż do czasu II wojny światowej. Wraz z wybuchem wojny Urlich Böhm i jego brat Werner zostają powołani do Wermahtu. W majątku pozostaje, wraz z wymagającą opieki matką, ich siostra Erika Böhm. To na Erikę spada ciężar zarządzania wielką posiadłością, w skład której wchodzą: grunty, las, park, browar i oczywiście pałac.Po kilkunastu miesiącach Erika nie była w stanie poradzić sobie w problemami finansowymi i zdecydowano o sprzedaży majątku. W utrwalonych zapiskach odkrywamy, że Erika Böhm opuszczając obiekt postanowiła ukryć to, czego nie sposób już było wywieźć. Cenna kolekcja sreber i porcelany została zapakowana w skrzynie i zakopana w pobliżu pałacu.W 1943 roku budowlę kupuje nazistowska organizacja NSV Narodowosocjalistyczna Ludowa Opieka Społeczna z myślą adaptacji pałacowych wnętrz na szpital. Prawie rok trwało przystosowywanie pomieszczeń do nowych funkcji, po czym w 1944 roku skonfiskowano je do celów wojskowych. Pałac na swoją siedzibę obrała dyrekcja Śląskiej Wspólnoty Przemysłowej – organu odpowiedzialnego za projekt budowy obiektów Riese na terenie Gór Sowich. Po jakimś czasie program przejęła Organizacja Todt.W samym Tannhausen znajdowała się filia obozu Gross Rosen, a na terenie dóbr pałacowych i folwarku istniał obóz jeniecki. W czasie wojny obiekt pałacowy był utajniony i nosił kryptonim "WILLA ERIKA".Co dokładnie działo się w pałacu, nie wiadomo.Więźniowie z obozu pracowali w miejscowych zakładach przemysłowych oraz przy budowie podziemnej infrastruktury w Górach Sowich. Przedsięwzięcie to realizowane było w obrębie 7 kompleksów: Rzeczka, Jugowice Górne, Włodarz, Osówka, Soboń, Sokolec i Książ. Prace zostały przerwane w skutek zakończenia wojny w maju 1945 roku.Po wojnie w pałacu funkcjonowało Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. Organizowane tu były również kolonie letnie i zimowe. W Latach 1948-1954 w Pałacu utworzono Dom Dziecka, który następnie przeniesiono do miasta Jedlina Zdrój. Od 1967 roku pałac i oficyny użytkowane były przez Głuszyckie Zakłady Włókiennicze Przemysłu Terenowego "Piast" w Głuszycy. Lata 1976 - 1992 to okres, kiedy Zespół Pałacowy znajdował się w rękach rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej im. XXX-lecia Dolnego Śląska. Po upadku spółdzielni całość majątku przejęła gmina. Obecnie Pałac Jedlinka znajduje się w rękach prywatnych i są w nim prowadzone prace konserwatorsko - renowacyjne.

                                                       Fasada frontowa na fotografii z lat 60