Zamek Stolzenfels to okazały zamek w zachodnich Niemczech, położony na lewym brzegu rzeki Ren, na przeciwko ujścia do niej rzeki Lahn, około 7 km w kierunku południowym od centrum Koblencji. Pierwotna warownia wzniesiona została tu już w XIII wieku. Twierdza usytuowana została wysoko nad powierzchnią rzeki i połączona została murami z pobliskim miastem. Jej głównym zadaniem miała być kontrola żeglugi po Renie, a także ochrona okolicznych ziem przez zakusami zajmujących tereny po drugiej stronie rzeki arcybiskupów Moguncji. Pod koniec XVII wieku zamek został doszczętnie zniszczony przez wojska francuskie w czasie wojny Francji z Ligą Augsburską (1689-1697) zwanej także wojną palatynacką. Przez następne półtora wieku twierdza pozostawała w stanie ruiny. Dopiero w pierwszej połowie XIX wieku król pruski Fryderyk Wilhelm IV (1795-1861) zlecił odbudowę zamku i przekształcenie go w swą letnią rezydencję. Pracami budowlanymi zajął się znany berliński architekt Karl Friedrich Schinkel (1781-1841). W efekcie powstała okazała romantyczna neogotycka budowla z idealnie symetrycznymi strzelistymi wieżyczkami zwieńczonymi pięknymi blankami. Całość zaś otoczona została malowniczym parkiem krajobrazowym. Wnętrza rezydencji ozdobione zostały średniowiecznymi meblami i obrazami znanych niemieckich malarzy. Zwiedzając zamek warto zajrzeć do małej i wielkiej Sali Rycerskiej, które uchodzą za najładniejsze w całym założeniu.

             Zamek Marksburg jest jedynym zamkiem w dolinie Renu, który nigdy nie został zniszczony. Od 700 lat góruje na zalesionym wzgórzu nad łukowato wygiętym miasteczkiem Braubach.

Pierwsze historyczne wzmianki o zamku pochodzą z XIII wieku. Wzniesiony został w celu ochrony okolicznych kopalni srebra i ołowiu. W tym czasie warownia była własnością rodu von Eppstein. Była to jedna z najpotężniejszych rodzin w regionie. W XV wieku nowy właściciel zamku Johann IV Katzenelnbogen dokonał znacznej przebudowy warowni. W późniejszym czasie zamek dostał się pod panowanie książąt Nassau (księstwo niemieckie położone nad rzeką Lahn). Na początku XVIII wieku warownia została częściowo zniszczona na skutek pożaru. W 1866 roku zamek wraz księstwem Nassau został wcielony do Prus. W 1900 roku budowlę nabyło Towarzystwo na Rzecz Zachowania Niemieckich Zamków. Wiek XIX to okres gruntownych prac remontowych prowadzonych na zamku. Warownia odzyskała wtedy swój średniowieczny charakter. Obecnie w pełni odrestaurowany zamek w którym znajduje się muzeum jest jedną z głównych atrakcji regionu. Wraz z doliną Renu w 2002 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

                                    Zamek Stahleck to jedna z wielu dawnych średniowiecznych warowni, usytuowanych na obszarze malowniczej Górnej Doliny Środkowego Renu. Znajduje się on na wysokiej, przeszło 160 metrowej skale na lewym brzegu rzeki w pobliżu niewielkiej miejscowości Bacharach. Warownia wybudowana została tu już prawdopodobnie pod koniec XI lub na początku XII wieku. Jej fundatorami byli ówcześni arcybiskupi Kolonii. W 1644 roku w czasie wojny trzydziestoletniej zamek został dotkliwie zniszczony przez oblegające go wojska francuskie. Kolejne zniszczenia miały miejsce jeszcze w tym samym wieku, w czasie wojny o Palatynat (1689-1697) pomiędzy Francją a Ligą Augsburską. Po tych tragicznych wydarzeniach doszczętnie zrujnowany zamek (przetrwała jedynie wieża obronna i pozostałości murów obwodowych) został opuszczony przez swoich mieszkańców. Pierwsze prace konserwacyjne na zamku przeprowadzone zostały dopiero w pierwszej dekadzie XX wieku. Obecnie w pełni odbudowana i odrestaurowana warownia stanowi jedną z ciekawszych atrakcji turystycznych regionu. Z jej murów rozpościera się przepiękna panorama doliny Renu oraz innych okolicznych zamków. Na zamku działa urządzone w latach 20 ubiegłego stulecia schronisko młodzieżowe.