Zamek Laa a.d. Thaya został zbudowany w XIII wieku i był własnością Babenbergów. Około roku 1251 zamek zajęły wojska Przemysława Ottokara II, ale nie zdołały tego powtórzyć w 1278. Książęta z rodu Habsburgów, którzy przejęli warownię trzy lata później, zarządzali nią poprzez burgrabiów. Położenie na granicy z Czechami sprawiło, że w 1407 r. zamek i miasto były plądrowane przez wojska margrabiego Jobsta, a w 1426 roku przez Husytów. W 1482 Laa zostało zdobyte przez Macieja Korwina. Po raz kolejny wojska czeskie zajęły zamek na początku wojny trzydziestoletniej, ale wycofały się po klęsce w bitwie pod Białą Górą. W roli okupanta zastąpili ich Szwedzi, którzy wycofując się pozostawili warownię w opłakanym stanie. W 1786 roku Habsburgowie ostatecznie sprzedali zamek. Właściciele czesto się zmieniali. W 1906 roku wiedeński audytor Heinrich Gröblinger nabywa zamek i wystawia w jego pomieszczeniach swoją bogatą kolekcję sztuki. W 1939 roku, po ucieczce ostatniego właściciela przed NSDAP, zamek był administrowany jako własność niemiecka. W 1953 roku Maria Gröblinger-Muttar otrzymała zamek z powrotem w postępowaniu restytucyjnym i sprzedała go Albrechtowi Hoferowi. W 2007 roku zamek Laa został zakupiony przez gminę Laa. 

     Historia Falkenstein jest tak stara, jak sama osada Weinviertel. Zamek został zbudowany za panowania cesarza Henryka III, w połowie XI wieku. Jako twierdza graniczna na północy, niegdyś chroniła kraj przed najazdami z Czech i Węgier. W XII wieku zamek stał się własnością ówczesnych władców Austrii. W XVI wieku ówczesny właściciel zamku, austriacki szlachcic Hans Freiherr z rodu Trautson zlecił przebudowę zamku w stylu renesansowym. Podczas wojny trzydziestoletniej (1618-1648) zamek został zdobyty przez wojska szwedzkie. W trakcie działań wojennych uległ wtedy częściowemu zniszczeniu. Pod koniec XVII wieku warownia straciła swoje strategiczne znaczenie i od tego czasu zaczęła popadać w ruinę, a opuszczone mury zamku służyły przez lata jako materiał budowlany dla okolicznych wsi. Pod rządami obecnego właściciela Georga Thurn-Vrintsa ruiny zamku wpisano na listę zabytków i ponownie otwarto dla zwiedzających. Wykopaliska dowiodły również, że na terenie kompleksu zamkowego znajdowała się pierwotna osada jaskiniowa. W nienaruszonym sklepieniu z XIII wieku znajduje się średniowieczna tablica i małe muzeum ze znaleziskami ilustrującymi życie w średniowieczu.  Ciekawym rozdziałem w historii ruin zamku Falkenstein jest ruch anabaptystów, któremu poświęcone jest małe muzeum w "Skarbcu Anabaptystów". Został zbudowany we współpracy z huteryckim Towarzystwem Historycznym dla Wiednia i Dolnej Austrii. Na tablicach informacyjnych można dowiedzieć się wiele o historii i losach tej prześladowanej wspólnoty religijnej okresu reformacji. Na pierwszym dziedzińcu znajduje się wierna replika zabytkowej drewnianej galery, która ma upamiętnić losy skazańców galerników anabaptystystycznych.

        Widoczne z daleka ruiny średniowiecznej twierdzy Staatz wznoszą się na wysokości 332 m n.p.m. na wapiennym klifie z równiny Laa. Na szczycie Staatzer Berg zbudowano w XI wieku zamek. Obok zamku Falkenstein miał bronić Dolną Austrię przed najazdem z Moraw. Po wygaśnięciu rodu Staatz, warownię zajmują oddziały króla czeskiego. W tym czasie zamek został rozbudowany. Od roku 1430, po stłumieniu powstania przeciwko Habsburgom warownię przekazano jako lenno austriackiej szlachcie. Staatz uważano za nie do zdobycia. Tym bardziej zaskakujące było szybkie zdobycie i zniszczenie zamku w trakcie wojny trzydziestoletniej przez Szwedów.  Od tego czasu popadł w ruinę. Część  kamieni wykorzystano do budowy nowego zamku u podnóża góry, który niestety również padł ofiarą wojny. Spłonął doszczętnie w zawierusze ostatnich dni II wojny światowej i został rozebrany. Od 1950 roku Staatzer Berg jest własnością gminy. Góry i ruiny można więc zwiedzać przez cały rok.