Nocny anioł

 Liebstadt to niewielkie miasteczko, położone około 40 km w kierunku południowym od Drezna. Jednym z jego najciekawszych zabytków jest usytuowany na skalistym wzniesieniu średniowieczny zamek Kuckuckstein. Najstarsze pisemne wzmianki o warowni pochodzą z z dokumentów datowanych na XIV stulecie. Jednak przypuszcza się, że już w X wieku znajdowała się tu przygraniczna strażnica. Do 1651 roku zamek znajdował się w rękach rodziny Bünau. W czasie wojny trzydziestoletniej (1618-1648) w skutek działań zbrojnych twierdza została częściowo uszkodzona. Odbudowana, w drugiej połowie XVII przeszła w ręce szlacheckiej saksońskiej rodziny von Carlowitz w której rękach pozostawała aż do pierwszej połowy XX wieku. W latach 1796-1802 wnętrza zamku zostały przebudowane w stylu neogotyckim. W tym okresie gościły tu także liczne znamienite osobistości. W 1813 roku podczas jednej ze swoich kampanii stacjonował tu sam Napoleon Bonaparte. Po II wojnie światowej zamek został skonfiskowany przez państwo, a w latach 50 XX wieku w jego wnętrzach urządzone zostało muzeum wolnomularstwa. 

 Zamek Zuschendorf - pierwsze wzmianki pochodzą z 7 maja 1403 roku kiedy to wdowa po Otto von Carlowitzu, została obdarowana majątkiem przez margrabiego Miśni, Wilhelma Jednookiego. Ród ten panował tu przez prawie 300 lat. Kolejny właściciel dr J. Stöckel chciał wprowadzić do wiejskiego majątku dworskie drezdeńskie życie. Dzisiejsza barokowa bryła zamku została prawdopodobnie zbudowana w tym czasie. Późniejszy okres panowania rotmistrza von Bünaua to i zawirowania wojenne, które odcisnęły swoje piętno na Zuschendorfie. Po krótkim okresie pokoju nastąpiła wojna napoleońska  w której Austriacy, Rosjanie i Francuzi walczyli ze sobą na tym obszarze.W 1882 roku posiadłość kupuje Clemens Oskar Xaver von Lentz, który robudował zarówno zabudowania gospodarcze jak i pałac. W 1927 roku resztki upadającego majątku zakupił Guido Schuster. Schuster był uważany za zdolnego rolnika jednak jego sytuacja ekonomiczna była trudna, między innymi ze względu na niewielką ilość posiadanych gruntów. Z akt budowlanych wynika, że pod koniec wojny w złym stanie znajdowały się zwłaszcza dachy budynków. 9 maja 1945 r. Armia Czerwona zajęła Zuschendorf. Wkrótce potem Schusterowie zdecydowali się na samobójstwo. Do końca 1945 r. wojsko rosyjskie wykorzystywało dwór jako zasób zaopatrzeniowy. W styczniu 1946 r. ziemia została podzielona między 12 nowych rolników, 1 ogrodnika i 25 osadników. Przede wszystkim jednak dawne stajnie stały się nowymi zagrodami gospodarczymi dla wypędzonych z Niemców sudeckich. Zamek stał się własnością miasta Pirna.  Park został przekazany stowarzyszeniu ogrodników działkowych Zuschendorf w celu uprawy warzyw. Również pod innymi względami prawdziwie socjalistyczne lata dla Zuschendorfu nie do końca przebiegały w aspekcie ochrony zabytków: w 1947 roku rozpoczęły się prace rozbiórkowe, a to, co nie zostało zburzone, popadło w ruinę.  1 października 1988 r. wraz z zakupem przez VEG Saatzucht Zierpflanzen Dresden rozpoczynasię powolna renowacja założenia w niewątpliwie niełatwych warunkach budowy i odbudowy w NRD. Obecnie wiejski zamek nie jest jeszcze ukończony i jest częścią Rady Powierniczej Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie. W zbiorach botanicznych znajduje się kolekcja kamelii. Pozostałe kolekcje to hortensje, bonsai i bluszcz – innymi słowy, zawsze jest coś do zobaczenia.

 Zamek Klippenstein, który w ciągu ostatnich kilku lat został gruntownie zrekonstruowany, jest obecnie najbardziej imponującym zabytkiem architektury w mieście Radeberg. Jest to również jeden z najważniejszych zachowanych przykładów architektury suwerennej zbudowanej za panowania elektora Saksonii Moritza, słynnego władcy z dynastii Wettynów. Często rezydowali tu przedstawiciele saskiej szlachty. Wpływy renesansu widoczne są w wielu detalach architektonicznych zamku Klippenstein w Radebergu. Historia zamku sięga 1289 roku, kiedy to po raz pierwszy wzmiankowano o nim w oficjalnych dokumentach jako "Castrum Radeberch". W latach 1543-1546 Moritz z Saksonii przebudował zamek na pałacyk myśliwski i rezydencjonalny. Ze względu na swoje położenie na klifie w kształcie klina, stał się znany jako "Schloss Klippenstein" lub "Zamek Klippenstein". 

Zarówno jego wykorzystanie jako rezydencji szlacheckiej, jak i wykorzystanie go jako rządowego budynku administracyjnego miało duży wpływ na historyczny rozwój kompleksu zamkowego. Dopiero w 1952 roku sąd rejonowy został przeniesiony w inne miejsce, kończąc tym samym epokę wykorzystywania zamku jako budynku administracji rządowej i otwierając drogę do jego siedziby muzeum dziedzictwa. Wszystkie te epoki odcisnęły swoje piętno na zamku.

Choć eksponaty muzeum dostarczają zwiedzającym obszernych informacji na temat historii architektonicznej i użytkowej zamku, to właśnie sam zamek pozostaje najważniejszą atrakcją muzeum. "Kuchnia" i przylegający do niej Skarbiec w południowym skrzydle zamku głównego, w którym znajdują się cenne przedmioty z różnych okresów historii zamku, są centralnymi elementami nowo powstałej ekspozycji. ("Kuchnia" bierze swoją nazwę od osadów sadzy, które wciąż pozostają na jej suficie.) W przyległych pokojach można zapoznać się z bogatą historią miasta Radeberg, sięgającą od jego założenia do połowy XIX wieku.