Zamek Hluboká nad Vltavou – pałac neogotycki z XIX wieku zlokalizowany w miejscowości Hluboká nad Vltavou na terenie Czech.  Historia zamku sięga czasów średniowiecznych, kiedy to na polecenie króla Czech - Przemysła II Ottokara wzniesiono tu pierwszy warowny gród obronny. Twierdza ta powstała pod koniec XIII wieku i początkowo pełniła funkcje przygranicznej wartowni. W kolejnych stuleciach zamek wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli. W pierwszej połowie XVI wieku jego właścicielem został cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego - Ferdynand I Habsburg. W 1661 roku od jego syna Bartłomieja majątek z zamkiem kupił Johann Adolf von Schwarzenberg, założyciel południowoczeskiej gałęzi rodu Schwarzenbergów, która rezydowała w Hluboce przez prawie 300 lat, aż do 1939 roku. Ostatnim prywatnym właścicielem zamku był Adolf Schwarzenberg, który wspierał finansowo budowę czechosłowackich fortyfikacji oraz czeski rząd Beneša na uchodźstwie. W 1939 roku Adolf Schwarzenberg i jego żona zostali zmuszeni do emigracji za granicę, ponieważ odmówili współpracy z Niemcami. W 1947 roku majątek został skonfiskowany przez czeskie władze komunistyczne na mocy ustawy nr 143/1947 Coll., tzw. Lex Schwarzenberg.

   Obecny wygląd kompleksu zamkowego, wraz z parkiem i otaczającym go krajobrazem, został zainspirowany podróżami księcia Jana Adolfa II który jako honorowy dyplomata monarchii habsburskiej udał się ze swoją żoną, księżniczką Eleonorą w 1838 roku na koronację brytyjskiej królowej Wiktorii. Oczarowany angielskim gotykiem Tudorów zapragnął pałacu wzorowanym na tym stylu. Inspiracją do przebudowy zamku był przede wszystkim zamek królewski Windsdor.W zamku znajduje się 140 sal i 11 wież, co umożliwia zwiedzanie w kilku wariantach. Podczas zwiedzania można zajrzeć do prywatnych pokojów i pełnych przepychu sal reprezentacyjnych z rzeźbioną okładziną ścian, kasetonami na stropach, eleganckimi meblami, kryształowymi żyrandolami, bogatymi zbiorami obrazów, srebra, porcelany i gobelinów. Można również wejść na wieżę widokową i zajrzeć do zamkowej kuchni, gdzie zachowało się całe mnóstwo sprzętów kuchennych z przełomu XIX i XX wieku. W zamkowej ujeżdżalni można obejrzeć ekspozycję południowo-czeskiego gotyku i holenderskich mistrzów ze zbiorów Południowo-czeskiej Galerii Aleša. Całość zaś otoczona została blisko 200 hektarowym malowniczym angielskim parkiem krajobrazowym.

   Położony w malowniczym zakolu rzeki Wełtawy w południowych Czechach, zamek w Českým Krumlovie  to jeden z najważniejszych i najpiękniejszych kompleksów zamkowych Europy Środkowej. Jest drugim co do wielkości zamkiem w Czechach – ustępuje jedynie praskiemu Hradczanom – i stanowi perłę światowego dziedzictwa UNESCO, wpisaną na listę w 1992 roku. Historia tego miejsca, jego niezwykła architektura oraz nierozerwalne związki z najpotężniejszymi rodami Czech czynią z niego nie tylko atrakcję turystyczną, ale również pomnik wielowiekowej kultury i polityki. Pierwsze wzmianki o zamku Český Krumlov pochodzą z XIII wieku. Warownię wzniósł ród Vítkovców – potężnych możnowładców południowoczeskich, którzy wykorzystali naturalne ukształtowanie terenu do stworzenia twierdzy nie tylko obronnej, ale i reprezentacyjnej. Początkowo miała charakter romańsko-gotycki, jednak z biegiem lat i zmianą właścicieli przekształcano ją zgodnie z najnowszymi trendami architektonicznymi. W XIV wieku zamek przejął ród Rožmberków (Rosenbergów), który nadał mu splendoru i kształtu, jaki podziwiać możemy do dziś. Rožmberkowie uczynili z Krumlova centrum administracyjne swoich ogromnych posiadłości. W tym czasie rozbudowano zamek w stylu gotyckim, a później renesansowym. Powstały reprezentacyjne skrzydła mieszkalne, dziedzińce, wieże oraz wspaniała Sala Maskowa, pokryta alegorycznymi freskami. W XVI wieku zamek przeżywał okres największego rozkwitu pod rządami Viléma i Petra Voka z Rožmberka – wybitnych polityków i mecenasów sztuki. Ich panowanie przyniosło nie tylko rozwój architektoniczny, ale również kulturowy – na zamku działała biblioteka, teatr i laboratoria alchemiczne. Po śmierci ostatniego z Rožmberków, majątek przeszedł na Habsburgów, a następnie w XVII wieku został oddany rodzinie Eggenbergów, która kontynuowała barokową przebudowę. Ich spuścizna to m.in. wspaniała kaplica zamkowa oraz teatr barokowy – jeden z nielicznych oryginalnych, zachowanych teatrów tego typu na świecie, ze scenografią, mechanicznymi urządzeniami i kostiumami z epoki. W XVIII wieku zamek przejęli Schwarzenbergowie, jeden z najbogatszych i najbardziej wpływowych rodów arystokratycznych monarchii habsburskiej. Wprowadzili kolejne zmiany, w tym modernizacje wnętrz w duchu klasycystycznym oraz rozwój ogrodów zamkowych, z fontannami, pawilonami i rotundą letnią. Po II wojnie światowej majątek został znacjonalizowany, a zamek przeszedł na własność państwa. Obecnie jest jednym z najważniejszych obiektów muzealnych i turystycznych w Czechach, odwiedzanym corocznie przez setki tysięcy gości z całego świata. Kompleks zamkowy składa się z ponad 40 budynków, 5 dziedzińców, potężnej wieży zamkowej, zamku dolnego i górnego oraz parku zamkowego. Wnętrza wypełniają kolekcje obrazów, mebli, porcelany, trofeów myśliwskich i rzemiosła artystycznego z różnych epok. Szczególne zainteresowanie budzi barokowy teatr – w pełni funkcjonalny, z oryginalnym wyposażeniem, który stanowi bezcenne źródło wiedzy o kulturze XVIII wieku. Zamek Český Krumlov to także arcydzieło urbanistyczne. Jego bryła wznosi się wysoko nad miastem i rzeką, dominując nad panoramą Krumlova. Wieża zamkowa z kolorową fasadą i arkadowym balkonem to jeden z najbardziej rozpoznawalnych widoków w Czechach. Przestrzeń łącząca górny i dolny zamek – tzw. Most Płaszczowy – to monumentalna konstrukcja arkadowa, której masywność zachwyca zarówno z dołu, jak i z perspektywy dziedzińców. 

            Pałac Jaroměřice określany mianem „Czeskiego Wersalu” znajduje się w regionie Vysočina. Wyjątkowy charakter tego miejsca to zasługa jednego z właścicieli – żyjącego na przełomie XVII i XVIII wieku, wszechstronnie wykształconego mecenasa sztuki i podróżnika Jana Adama von Questenberga, którego pasja do muzyki pozostawiła ślady w każdym zakątku pałacu i otaczającego go parku.

Na przestrzeni wieków pałac był wielokrotnie przebudowywany i rozbudowywany. W XVI wieku przebudowano  w stylu renesansowym, a w  XVII wieku ponowna przebudowa nadała mu charakter barokowy.Modyfikacje rezydencji zaprojektował słynny wiedeński architekt Jakob Prandtauer, który między innymi kierował przebudową słynnego klasztoru w Melku w Austrii.Przebudowa ta wprowadziła do zamku nowe elementy, takie jak bogato zdobione fasady i wnętrza.W tym samym czasie co budynki powstał ogród francuski, który na drugim brzegu rzeki Rokytnej przechodzi w park angielski. O wysokiej wartości architektonicznej pałacu świadczą również prace dekoracyjne rozpoczęte w 1723 roku. Konrad Adolf Mathias Albrecht, doradca artystyczny wiedeńskiego dworu cesarskiego, brał udział w projektowaniu wnętrz, bogata sztukateria i malarskie zdobienie wnętrza to głównie dzieło uznanych mistrzów włoskich, austriackich i morawskich. Po zakończeniu przebudowy Jaroměřice stały się jedną z najwspanialszych rezydencji pałacowych w Europie Środkowej.

Pod wpływem wizyty w Wersalu Ludwika XIV Jan Adam zdał sobie sprawę, że jego zainteresowanie kulturą – zwłaszcza sztukami plastycznymi, architekturą, teatrem i muzyką (zwłaszcza operą) – było wpisane w styl życia porządnego dworzanina epoki baroku. Hrabia starał się w Jaroměřicach w pełni realizować to credo – miał galerię, teatr, dużą bibliotekę, chór i własną kapelę. Niektóre przedstawienia teatralne odbywały się w malowniczym otoczeniu parku. Hrabia Jan Adam przez prawie pół wieku organizował w swojej rezydencji ożywione życie kulturalne.Wraz ze śmiercią Jana Adama w 1752 roku Questenberkowie wymarli, a intensywna działalność kulturalna w Jaroměřicach ustała. Od tego czasu właściciele majątku często się zmieniali, aż do 1945 roku, kiedy to zamek stał się własnością państwa.Instalacja zamkowa jest stylową rekonstrukcją barokowej rezydencji i wnętrza z XIX wieku. Poszczególne pomieszczenia urządzone są zgodnie z ich dawnymi funkcjami i przywrócone do celów, do których służyły. Znajdują się w nim również instrumenty muzyczne z epoki i inne przedmioty związane z życiem muzycznym na zamku, jako przypomnienie o chwalebnej przeszłości muzycznej.