Początki Zamku Bratysławskiego (Bratislavský hrad) sięgają X wieku, kiedy to na okolicznym wzgórzu (85 metrów n.p.m.) wzniesiono pierwsze kamienno-drewniane umocnienia.W XIII stuleciu w ich miejscu wybudowano kamienną wieżę obronno-mieszkalną (dziś na jej szczątkach stoi Wieża Koronacyjna - największa i najgrubsza z narożnych wież zamkowych). Dwa stulecia później na polecenie króla Zygmunta Luksemburczyka (1368-1437) przekształcono ją w potężny gotycki zamek, którego głównym zadaniem miała być ochrona północnych rubieży Węgier przed najazdami barbarzyńców . Na przestrzeni wieków warownia była wielokrotnie rozbudowywana i powiększana a swój obecny renesansowy kształt uzyskała w czasie ostatniej większej przebudowy jaka przeprowadzona została w XVI wieku. W 1802 roku zamek został przejęty przez wojsko. Mimo odparcia wielu napoleońskich ataków w 1811 roku twierdza została doszczętnie strawiona przez pożar, który wzniecony został przez pijanych austriackich żołnierzy. W stanie ruiny warownia pozostawała, aż do połowy XX wieku. Obecnie w pełni odrestaurowanym zamku funkcjonuje Muzeum Historyczne (Historické múzeum) prezentujące ekspozycje obrazujące rozwój sztuki i życie społeczeństwa słowackiego od średniowiecza po czasy obecne. Charakterystycznym elementem budowli są cztery strzeliste, narożne wieżyczki. Największą i najgrubszą z nich jest tzw. Wieża Koronacyjna (Korunovačnej veže), na której szczycie znajduje się taras widokowy. Zamek stanowi nie tylko jeden z symboli Bratysławy ale także całego kraju. To właśnie tutaj w 1968 roku podpisano ustawę federacyjną pomiędzy Czechami a Słowacją, a 1 września 1992 roku sygnowano Konstytucję Republiki Słowackiej (Ústava Slovenskej republiky). W bezpośrednim sąsiedztwie warowni znajdują się fundamenty bazyliki z czasów państwa wielkomorawskiego.

                         Devín to dawna niewielka naddunajska słowacka wioska, która obecnie stanowi zachodnią dzielnicę Bratysławy. Znana jest głownie z usytuowanych na wysokiej wapiennej skale w rozwidleniu rzeki Morawy i Dunaju ruin potężnego niegdyś zamku obronnego. Korzystne właściwości strategiczne tego miejsca docenili już w starożytności Celtowie, a potem Rzymianie, którzy zakładali tu swoje posterunki oraz graniczne obozy warowne. Najstarsze pisemne wzmianki o obecnym zamku pochodzą z połowy IX wieku, co czyni go jedną z najstarszych zachowanych twierdz wybudowanych w tej części Europy. Wtedy to warownia stanowiła część - będącego kolebką narodu słowackiego - Państwa Wielkomorawskiego, po którego upadku na blisko 1000 lat dostała się pod panowanie monarchów węgierskich. W kolejnych stuleciach twierdza wielokrotnie zmieniała swoich właścicieli, którzy sukcesywnie ją poszerzali i rozbudowywali. W XVI wieku warownia znajdowała się w rękach rodziny Batorych. Niespełna wiek później zamek przeszedł na własność rodziny Pálffy w której pozostawał aż do lat 30 XX wieku, kiedy to został zakupiony przez Słowaków. W 1809 roku w czasie wojen napoleońskich warownia została wysadzona w powietrze i od tego czasu pozostaje w ruinie. W XIX wieku w czasie odrodzenia narodowego i starań Słowacji o niepodległość zamek Devín (wraz z tatrzańskim szczytem Krywań) urósł do jednego z symboli narodowych i takim pozostaje do dziś. Po II wojnie światowej znajdująca się zbyt blisko Austriackiej granicy i zarazem żelaznej kurtyny część zamku została całkowicie zamknięta dla ruchu turystycznego. Na zamku w Devínie kończy się także wiodący z Przełęczy Dukielskiej w Beskidzie Małym najdłuższy słowacki oznakowany szlak turystyczny. Obecnie malownicze ruiny udostępnione są dla zwiedzających. W zrekonstruowanym renesansowym skrzydle pałacowym urządzona została niewielka ekspozycja muzealna przybliżająca historię tego miejsca.

 

                    Zamek Spiski – zabytkowy kompleks zamkowy na Słowacji, zaliczany do największych  w środkowej Europie. Cały kompleks zamkowy zajmuje powierzchnię ok. 4 ha. Jego początki sięgają przełomu XI i XII wieku, kiedy to wzniesiona została tu pierwsza twierdza obronna. Jej głównym zadaniem miała być ochrona ówczesnej północnej granicy państwa węgierskiego. Zamek usytuowany został w strategicznym miejscu na wysokiej wapiennej skale (600 metrów n.p.m.), która zapewniała idealną kontrolę Kotliny Spiskiej. W 1312 roku warownię próbował bezskutecznie zdobyć słynny oligarcha nazywany także panem Wagu i Tatr - Mateusz Czak Trenczański. W 1443 roku zamek wszedł w posiadanie Jana Jiskra z Brandysa. To właśnie za jego panowania powstały fortyfikacje wielkiego dziedzińca. Jednak największy okres rozkwitu warowni zaczął się w drugiej połowie XV wieku, kiedy nowymi jej właścicielami stali się członkowie węgierskiego magnackiego rodu Zapolya. Za ich rządów zamek poddany gruntownej modernizacji a Stefan Zápolya uczynił z niego główną siedzibę swojego rodu. Kolejnymi właścicielami zamku byli Turzonowie, którzy przebudowali część zabudowań zamkowych w stylu renesansowym. Ostatnimi właścicielami zamku byli członkowie rodu Csaky, którzy wykonali ostatnie prace budowlane na górnym zamku.W 1780 na zamku miał miejsce pożar, a Zamek Spiski zamienił się z czasem w ruiny. Ostatni właściciele opuścili zamek w 1948, a w 1961 został uznany za Narodowy Pomnik Kultury .Obecnie większość zamku jest zrujnowana, część murów obronnych została odbudowana współcześnie.