Wiedeński Belweder  to najwspanialszy zespół pałacowy w Wiedniu, przynajmniej jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny. Składają się nań dwie barokowe budowle zaprojektowane w początkach XVIII w. przez Lukasa von Hildebrandta. Oba pałace zwrócone są do siebie fasadami, a pomiędzy nimi na stoku wzgórza urządzono ogród w stylu francuskim. Rozpościera się z niego wspaniały widok na centrum miasta. Belweder zbudowano dla księcia Eugeniusza Sabaudzkiego, największego dowódcy wojskowego w dziejach Austrii. To dzięki jego sukcesom w walce z Turkami można było wreszcie rozszerzyć zabudowę miasta poza mury obronne. Obecnie w wyższym pałacu, Górnym Belwederze, mieści się jedna z najbardziej uczęszczanych wiedeńskich galerii sztuki, w której zgromadzono najwspanialsze zbiory obrazów Gustava Klimta, Egona Schielego i Oskara Kokoschki. Książę był wielkim mecenasem sztuki, lecz nie pozostawił spadkobierców w prostej linii. W 1736 r. po jego śmierci posiadłość dostała się w ręce dalekiej kuzynki księcia, Anny Wiktorii, która wyprzedała ruchomości. Dwa posągi z Herkulaneum trafiły na dwór drezdeński, ok. 200 obrazów zakupił król Sardynii, a menażeria uległa zniszczeniu. Na szczęście cesarzowi, Karolowi VI, udało się nabyć osobistą bibliotekę księcia znajdującą się obecnie w Sali Reprezentacyjnej Biblioteki Narodowej. W roku 1752 Belweder zajęła cesarzowa Maria Teresa, każąc w nim umieścić dworskie zbiory sztuki należące do Habsburgów. Ona też udostępniła pałacowe ogrody publiczności (1779 r.) .Cesarska kolekcja sztuki została w latach 90. XIX w. przeniesiona do zbudowanego specjalnie w tym celu Muzeum Sztuk Pięknych. W 1903 r. Dolny Belweder stał się siedzibą nowo utworzonej Galerii Współczesnej, a Górny Belweder przeszedł w ręce arcyksięcia Franciszka Ferdynanda i pozostawał w jego rękach aż do zamachu w Sarajewie w 1914 r. Arcyksiążę bywał w pałacu rzadko, wolał bowiem swą czeską rezydencję w zamku Konopiśte niedaleko Pragi. Wynikało to z faktu, iż Habsburgowie nie akceptowali jego żony. Ogrody wokół pałacu Belweder są kwintesencją barokowej sztuki architektury krajobrazu. Przed pałacem znajduje się tak zwany staw lustrzany, w którym odbija się pałacowa fasada. Dwa duże tarasy ze zbiornikami wody łączą Dolny Belweder z Górnym. Do ogrodu kameralnego pierwotnie wchodzić mógł wyłącznie gospodarz oraz jego najbliżsi towarzysze. Znajdujący się w pałacowym parku ogród alpejski jest najstarszym w Europie.