Na początku XI wieku po włączeniu Moraw do państwa czeskiego na znojemskim wzgórzu wzniesiono drewniano – ziemny gród. Zastąpił on starsze wielkomorawskie grodzisko św. Hipolita znajdujące się na zachód od przyszłego zamku i miasta. Nowy gród w Znojmie stał się jednym z ważniejszych ośrodków władzy młodszej linii dynastycznej Przemyślidów. Był wielkim morawskim centrum administracyjnym, politycznym i wojskowym, ważnym z powodu usytuowania na skrzyżowaniem dróg z Austrii w głąb Moraw, a następnie przez Bramę Morawską do Polski oraz z regionu naddunajskiego do Czech. w 1140 roku drewniany zamek został oblężony i zniszczony. Na przełomie XII i XIII wieku został przebudowany w stylu średniowiecznych zamków,  tym razem z kamienia i  głęboką fosą. Wjazdu do zamku strzegła ośmioboczna wieża zwana Basztą Zbójecką, która zawaliła się z powodu zaniedbań pod koniec XIX wieku. Zamek Znojmo był miejscem częstych wizyt monarchów czeskich, którzy przejeżdżali przez niego w swoich podróżach z Czech do Austrii oraz miejscem wielu negocjacji dyplomatycznych.W czasie husyckich nawałnic zamek znojemski był silnym oparciem dla króla, a później cesarza Zygmunta Luksemburczyka, który zginął tu w 1437 roku. Jednak od drugiej połowy XV wieku zamek był często zastawiany przez monarchę, a następnie odkupywany. W latach 1529-1530 przebywała tu królowa Maria, wdowa po Ludwiku Jagiellońskim. Kilka lat później, w czasie wzmożonego zagrożenia tureckiego, zamek okazał się być w bardzo złym stanie, dlatego na polecenie sejmu morawskiego został naprawiony i wzmocniony. Po pożarze w 1630 r. został częściowo przebudowany na twierdzę, jednak jej znaczenie było niewielkie a  utrzymanie drogie .Pod koniec XVII wieku zamek był już w połowie zrujnowany. Dekretem cesarza Józefa I z 1709 r. tylna część zamku została przekazana jako lenno hrabiom dęblińskim. Przednią część zamku z rotundą, wieżą  i stajniami kupili znojemscy mieszczanie, którzy w 1720 roku założyli tu browar. Rodzina Dęblin zburzyła stary pałac za fosą, a na jego miejscu w latach 1711-1721 zbudowano nowy barokowy zamek z dworem honorowym zwróconym w stronę doliny Dyji. Kiedy w 1784 roku hrabia Josef z Dęblina zmarł bez męskiego potomka, zamek powrócił do cesarza. Inwentarz został wkrótce wyprzedany, a pusty budynek zamkowy służył wówczas przez cały XIX wiek jako okazjonalne koszary i szpital wojskowy. W 1910 roku część, a po 1922 roku cały budynek zamku Dęblin został zaadaptowany na muzeum przez miasto Znojmo. Zamek w Znojmie, niegdyś jedna z najważniejszych morawskich warowni, niestety nie przetrwał do czasów współczesnych. Został on w zdecydowanej większości rozebrany i drastycznie przebudowany w okresie nowożytnym. Ocalałe fragmenty ograniczają się do dolnych partii muru obronnego na niedostępnych skarpach po stronie południowej i wschodniej. Na szczęście na terenie dawnego podzamcza zachował się najcenniejszy zabytek sakralny w postaci XI-wiecznej rotundy św. Katarzyny z unikatowymi malowidłami ściennymi z pierwszej połowy XII wieku przedstawiające sceny biblijne i ilustrujące życie Przemyślidów

 Obecnie wnętrza zamku reprezentują życie wczesnonowożytnego społeczeństwa.  Imponującym pomieszczeniem zamku jest tzw. kaplica dęblińska z malowidłami na suficie autorstwa Jana Michaela Fissé. Po ponad 20 latach barokowy ołtarz z parą aniołów powrócił do kaplicy w pierwotnej zrekonstruowanej formie. Te adorujące anioły zostały stworzone w latach 40. XIX wieku przez słynnego barokowego rzeźbiarza Jiří Antonína Heinzapierwotnie dla kościoła Wniebowzięcia NMP przy wspólnym klasztorze Minorytów  i  Klarysek.  .Poza zabytkowymi meblami jedna z sal zamkowych poświęcona jest twórczości znojemskiego rzeźbiarza Hugo Lederera (1871 – 1940) lub grafikom Josefa Doré (1805 – 1878). W sali cesarskiej można zobaczyć galerię monarchów habsburskich , która niegdyś zdobiła dużą salę posiedzeń znojemskiego ratusza. Plan miasta z 1688 roku, przypominający dawno zaginione zabytki architektury, opowiada o wcześniejszej formie miasta Znojma.

.