Melk to niezwykle malownicze miasto w Dolnej Austrii, położone nad Dunajem. Tym co przyciąga tu wielu turystów jest usytuowane na malowniczym wzgórzu jedno z największych i najwspanialszych austriackich opactw. Klasztor ten założony został w XI wieku przez margrabiego Marchii Austriackiej - Leopolda II (1050-1095), dla sprowadzonych do Melk ojców Benedyktynów. Świątynia ta wybudowana została w miejscu dawnej twierdzy obronnej. W XV w. tutejsi zakonnicy zainicjowali reformy w obrębie zakonu benedyktyńskiego, głosząc powrót do pierwotnej doktryny św. Benedykta i zyskując uznanie władz kościelnych, czego wyrazem było m.in. uznanie organizacji wspólnoty w Melku za wzorcową przez papieża Urbana VIII. W pierwszej połowie XVIII wieku z inicjatywy opata Bertholda Dietmayra klasztor wraz z kościołem zostały przebudowane w stylu barokowym. Powstał wtedy jeden z największych i najpiękniejszych barokowych zespołów sakralnych w całej Europie. Za projekt odpowiedzialny był wybitny austriacki architekt Jacob Prandtauer (1660-1726). Opactwo szczyci się także imponująca biblioteką w której w 12 salach zgromadzono przeszło 100 tysięcy różnego rodzaju woluminów i starych rękopisów. Najstarsze z nich datowane są na IX stulecie. Sława i akademicka ranga opactwa pozwoliła uniknąć losu innych opactw za panowania cesarza Józefa  II, które to zostału przejęte i rozwiązane przez państwo w latach 1780-90. Kto czytał „Imię Róży” ten już wie, dlaczego to a nie inne opactwo stało się bohaterem dramatycznych wydarzeń sprzed lat…