Pałac Jaroměřice określany mianem „Czeskiego Wersalu” znajduje się w regionie Vysočina. Wyjątkowy charakter tego miejsca to zasługa jednego z właścicieli – żyjącego na przełomie XVII i XVIII wieku, wszechstronnie wykształconego mecenasa sztuki i podróżnika Jana Adama von Questenberga, którego pasja do muzyki pozostawiła ślady w każdym zakątku pałacu i otaczającego go parku.

Na przestrzeni wieków pałac był wielokrotnie przebudowywany i rozbudowywany. W XVI wieku przebudowano  w stylu renesansowym, a w  XVII wieku ponowna przebudowa nadała mu charakter barokowy.Modyfikacje rezydencji zaprojektował słynny wiedeński architekt Jakob Prandtauer, który między innymi kierował przebudową słynnego klasztoru w Melku w Austrii.Przebudowa ta wprowadziła do zamku nowe elementy, takie jak bogato zdobione fasady i wnętrza.W tym samym czasie co budynki powstał ogród francuski, który na drugim brzegu rzeki Rokytnej przechodzi w park angielski. O wysokiej wartości architektonicznej pałacu świadczą również prace dekoracyjne rozpoczęte w 1723 roku. Konrad Adolf Mathias Albrecht, doradca artystyczny wiedeńskiego dworu cesarskiego, brał udział w projektowaniu wnętrz, bogata sztukateria i malarskie zdobienie wnętrza to głównie dzieło uznanych mistrzów włoskich, austriackich i morawskich. Po zakończeniu przebudowy Jaroměřice stały się jedną z najwspanialszych rezydencji pałacowych w Europie Środkowej.

Pod wpływem wizyty w Wersalu Ludwika XIV Jan Adam zdał sobie sprawę, że jego zainteresowanie kulturą – zwłaszcza sztukami plastycznymi, architekturą, teatrem i muzyką (zwłaszcza operą) – było wpisane w styl życia porządnego dworzanina epoki baroku. Hrabia starał się w Jaroměřicach w pełni realizować to credo – miał galerię, teatr, dużą bibliotekę, chór i własną kapelę. Niektóre przedstawienia teatralne odbywały się w malowniczym otoczeniu parku. Hrabia Jan Adam przez prawie pół wieku organizował w swojej rezydencji ożywione życie kulturalne.Wraz ze śmiercią Jana Adama w 1752 roku Questenberkowie wymarli, a intensywna działalność kulturalna w Jaroměřicach ustała. Od tego czasu właściciele majątku często się zmieniali, aż do 1945 roku, kiedy to zamek stał się własnością państwa.Instalacja zamkowa jest stylową rekonstrukcją barokowej rezydencji i wnętrza z XIX wieku. Poszczególne pomieszczenia urządzone są zgodnie z ich dawnymi funkcjami i przywrócone do celów, do których służyły. Znajdują się w nim również instrumenty muzyczne z epoki i inne przedmioty związane z życiem muzycznym na zamku, jako przypomnienie o chwalebnej przeszłości muzycznej.

Szkatułka

 Historia zamku Zruč sięga prawdopodobnie początków średniowiecza. Jednak pierwsza zachowana pisemna wzmianka pochodzi z 1328 roku. Obecny wygląd zamku jest zwieńczeniem wielowiekowej rozbudowy tej budowli. Od średniowiecznego zamku, przez twierdzę, renesansowy zamek, barokowy lub klasycystyczny dwór, siedzibę Komitetu Narodowego i innych instytucji, aż po obecną formę.

Zamek został zbudowany na skraju stromej skały nad prawym brzegiem rzeki Sázavy. Klif ten chronił zamek od strony południowej. Pozostałe trzy boki wtapiały się w otaczający krajobraz. W związku z tym z tych trzech stron sztucznie utworzono fosę. Pierwszym właścicielem i budowniczym zamku był Heřman z Zruča. Od 1334 roku posiadłość w przez ponad 200 lat była własnością rodziny Kolowratów. W 1553 roku zamek został zakupiony przez Jiříego Kalenica z Kalenic. Pod rządami rodziny Kalenice Zruč rozkwitł tak bardzo, że za panowania Ferdynanda Habsburga w 1561 roku został podniesiony do rangi małego miasteczka. Herb rodowy rodu Kalenice (srebrne rogi bawoła na czerwonej tarczy) został przejęty przez miasto Zruč nad Sázavou i do dziś służy jako herb miasta). Czarnym rokiem dla zamku był rok 1781, kiedy to spłonął cały zamek. Zniszczeniu uległ renesansowy wystrój wnętrz, wszystkie meble oraz archiwum. Rodzina Schebeków była odpowiedzialna za zasadniczą rekonstrukcję do obecnej formy. W 1885 roku majątek Zruč wraz z pałacem kupił budowniczy kolei Jan Schebek (zm. 1889), zwany również "Królem kolei". Jego syn Adolf Schebek w latach 1892 – 1894 zlecił przebudowę pałacu w stylu pseudogotyckim. Odbudowę zlecił on znanemu wówczas architektowi Janowi Vejrychowi. Dominantą wnętrza była Sala Rycerska (dzisiejsza Zielona Sala Jadalna), połączona nowo wybudowanym mostem bezpośrednio z parkiem zamkowym. Po 1989 roku zamek został zwrócony potomkom rodziny Schebeków w ramach roszczeń restytucyjnych. W 2003 roku miasto Zruč nad Sázavou zakupiło pałac i park. W latach 2006-2015 przeprowadzono trzy etapy odbudowy zabudowań zamkowych, parku, przyległych budynków i zabudowań gospodarczych. Zrekonstruowano meble z epoki, które zachowały się z czasów Schebeków, wypożyczono również oryginalne obrazy i inne artefakty znajdujące się we wnętrzach zamku.

Obecnie zamek jest siedzibą ratusza, galeria zamkowa i skrzydło południowe jest udostępnione dla turystów. W fosie zamkowej znajduje się ścieżka edukacyjna rycerza Miloty z Kolowratu oraz w jej części kino plenerowe. W dawnym spichlerzu znajduje się interaktywna wystawa "Historia rzeki Sázavy", a w Zručským dworze (dawnym budynku gospodarczym Schebków) otwarto wystawę Muzeum Żeglarstwa. Średniowieczna wieża Kolowrat w bezpośrednim sąsiedztwie zamku została przekształcona w wieżę widokową z interaktywnymi elementami dla dzieci na każdym piętrze.