czwartek, 15 sierpnia 2024

 Zamek Atzenbrugg, którego początki sięgają okresu średniowiecza, przetrwał próbę czasu i był świadkiem wielu wydarzeń historycznych. Pierwotnie zbudowany w celach obronnych, zamek ewoluował przez wieki, odzwierciedlając różne style architektoniczne i wpływy kulturowe. Jego mury gościły arystokratów, artystów, a nawet słynne postacie historyczne, dodając warstwy fascynujących narracji do i tak już urzekającej struktury. Dziś służy jako muzeum poświęcone życiu i twórczości kompozytora Franza Schuberta. Historia dzisiejszego zamku sięga średniowiecza. Od 1379 roku wiejski zamek był własnością opactwa Klosterneuburg, a w 1398 roku rozbudowano kaplicę św. Katarzyny. Podczas drugiego oblężenia tureckiego  doszło do poważnych zniszczeń, a około 1746 roku miały miejsce kolejne prace restauracyjne. W czasach Schuberta (1797 – 1828) jako administrator pracował tu Josef Derffel, który był wujem przyjaciela Schuberta, Franza von Schobera. Około 1820 roku zaprosił on Schuberta i jego przyjaciół, tzw. "Schubertian", do Atzenbrugg. Sam Schubert brał udział w tych pobytach w 1820 i 1823 roku – o czym świadczą jego "Atzenbrugger Deutsche" skomponowane w 1821 roku oraz kilka obrazów zaprzyjaźnionych malarzy. W latach 1820-1822 w zamku i Aumühle odbywały się Schubertiady. Pod koniec XX wieku działalność wielu schubertystów – w tym Rosy Schwab (1921–2009) która doprowadziła do powstania cykli koncertowych uznanych na całym świecie wykonawców Schuberta.

 Muzeum zostało założone w 1986 roku w głównym skrzydle zamku Atzenbrugg. W dziesięciu salach wystawowych w zamku Atzenbrugg znajduje się około 250 obiektów dokumentujących życie i twórczość słynnego austriackiego kompozytora Franza Schuberta i jego przyjaciół. Na zewnątrz znajduje się rozległy park zamkowy z barokowym pawilonem ogrodowym ("Domek kompozytorski" Schuberta). Na szczególną uwagę zasługują liczne pamiątki należące osobiście do przodków wybitnych przyjaciół Schuberta, którzy przejęli również opiekę nad poszczególnymi salami. 
























Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Miło mi będzie, jak zostawisz ślad ...