Opactwo Geras – klasztor norbertański, położony w austriackim Geras. Został ufundowany przez Ekberta i Ulryka von Pernegg w 1153. Pierwotnie, jako klasztor żeński, został zasiedlony mniszkami z czeskiego Želiva . Oddalony o 10 km, żeński klasztor Pernegg również został zapełniony želivskimi siostrami. 

Prawdopodobnie żaden dom zakonu nie doznał tak wielu zniszczeń, jednak klasztor istnieje do dziś praktycznie  nieprzerwanie. W ostatniej wojnie króla Ottokara II Przemysła z Rudolfem von Habsburg (1278) klasztor został splądrowany i zniszczony, po czym uległ całkowitemu zubożeniu. W latach 1419-1436 przez Geras kilkakrotnie przechodzili husyci , a w listopadzie 1486 Węgrzy zajęli Geras i Pernegg.  Po wojnie trzydziestoletniej klasztor  legł w gruzach. Pozostało tylko pięciu współbraci którzy po odnalezieniu w ruinach prawie nienaruszonego posągu Matki Boskiej odważają się rozpocząć mozolną odbudowę. W 1848 r. skończył się czas panowania klasztoru Geras, a w 1866 r. klasztor dotknęła wojna austriacko-pruska . Następnie nastąpiła konfiskata przez narodowych socjalistów, II wojna światowa i okupacja rosyjska. Wszystkie te wydarzenia znacznie obciążyły klasztor. W latach 1990-1994 dokonano gruntownej renowacji budynków klasztornych i ogrodów. Kiedy został założony, kompleks był stosunkowo duży, ale dziś jest jednym z mniejszych klasztorów w Austrii.

  Od 1995 pełni funkcję centrum seminaryjnego i miejsca obchodzenia świąt. Funkcję kościoła klasztornego pełni romańska bazylika filarowa. W XVIII wieku przebudowana w duchu barokowym według planów architekta Josepha Munggenasta i malarza fresków Paula Trogera. W 1953 otrzymał tytuł bazyliki mniejszej. Opiekę duszpasterską powierzono dziś kanonikom w ponad 20 parafiach, zwłaszcza wokół klasztoru. Ponadto współbracia pracują m.in. w szkołach, w edukacji dorosłych i młodzieży oraz w różnych komisjach Zakonu i Diecezji. „Kursy hobbystyczne” i „pastorzy ziół”, Stiftskarpfen i „SOLA Langau” rozsławiły opactwo Geras daleko poza granicami regionu.